Dar geçit

güz makasýyla budandý baðým
sinesine serpilen derdine küskün, gün kanadý

perdelerini çekince gök, gözlerimi saran buðu
yýkýldýkça büyüyen içimdeki bu efsunlu dað
arzýn tufanýna kapýlan turnalar
yaremin hangi telinden tutar da uçar

çelikten maske misali yüzü süsleyen gamze
sorgusundan vazgeçtiðim hayatýn
diþli hicran mahzeninde boðuluþum

kavurursa da merhemi-gül
sevda ininde öten bülbül

bir elin sesi mi olur, hýþýrtýsý
solgun benizde kesik susku
can hasbýhalinde hasret
kar içinde uyanan nar

kýymetsiz zulam çekerken girdabýna beni
unutuþum
bütün kardeþlerimi
annemi de
babam
babam nida
içimdeki kuyular kadar
öldüðüm

düþtüðüm zift denizinde kýrýldýðým kaç mil mavi
kazasý olmaz zifir kaderin
öldüm de
çözülmedi dilim
biterken zakkum üzerinde zulm
kor
elasýnda yandýðým gözlerin
riyakar çarkta pürtelaþ kayboluþu

silik resimlerde buðusu silinmeyen çerçeveler kaldý
baðrýma dar geçit örülen altýn kafeste
uzadý sarmaþýklar
ve þiir bulaþýðýdýr kirlenen i mgelerimin
öldüm, budaksýz
öldüm de sorulmadý mevalim eylül…



Sude Nur Haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: