Ah Bu Kayıtsız Eylüller

Ey, ateþ çemberinde can veren akrep!
Dinçliði bekleme sayrýlýklardan sonra.
Boþun deðildir denizini besleyen nehrin akýþý,
Çocuðunu sütten kesen annenin gözyaþý
Ya da sözünü tutamayan deli aþýðýn yakarýþý.
Boþun deðildir eylülde yapraðýn sararýþý! ..

Yollarý bitimsiz, yerleri yanlýþ kýlan;
Yanlýþ imzalara kalem olan,
Demiri tavýnda dövdürmeyen,
Eylüller deðil midir kalbe giden damarý týkayan,
Dalýnda yapraðý kurutan?

Sýcak yeller estirirken beyinlerde;
Soðuk elle ten okþayan,
Zamaný dudaklarýndan öpen!
Gülmeyen, güldürmeyen,
Yaðmur gibi yaðsa da iz býrakmadan kuruyan;
Eylüller deðil midir akla-karayý ayýramayan,
Ölü benliðini bizlerde arayan?

Bekleyin zamanýdýr þimdi;
Uzanacak elleri güneþe, aya;
Toplayacak yýldýzlarý yuvasýndan,
Akýtýrken sahte gözyaþlarýný
Boyayacak maviyi karaya!

Ýsterdim ki; güvercin olup uçsun,
Üzerimize devrilmeden geçsin
Bu kayýtsýz eylüller...
Üþümeden, üþütmeden
Þamdanda mumlarý eritmeden
Gitsin elleri sýcak, kalbi soðuk eylüller...
Dokunmadan sevgiye, sevgiliye! ..

Rukiye Çelik
07.09.2009
ANKARA

Sosyal Medyada Paylaşın: