24 YILLIK SEVGLİYE MEKTUPLAR-2

Büyük çekmeceye gittim bu gün
Aklýma bacaklarýmýn yandýðý gün geldi;
Sizi kollayayým derken ýstakoz gibi yakmýþtým bacaklarý
Günlerce geçmemiþti acýlarým.
Dönüþte Arnavutköy kaldýrýmlarýn dan
EMOÞ’ umun resimlerini topladým
Yýrtmýþlar duvarlardan atmýþlar yerlere
Ne çok kýzdým yýrtanlara
Muhtar aza adayý olmuþsun ya.
Resminle dolu tüm duvarlar
Çekemeyenler yýrtýyorlar.
Sigarayý býraktým yeniden
Sen yaným da olmayýnca býrakmak zor oluyor.
Bu yazýnýn adýný ‘yirmi dört yýllýk sevgiliye mektuplar’
Olarak deðiþtireceðim.
Daha on altý yaþýndaydýn;
yaþamla türlü hayalleri olan,
Okumaya çalýþan,
O tek gözlü oda da
Baba baskýsý bir yandan,
Anne kendi dünyasýn da
Kardeþler peri periþan.
Bir de ben nereden çýktýysam!
Yaþam ta o zaman dan acýmasýz
Yaþam ta o zaman dan dertlerle dolu.
Baba kimseleri dinlemez,
Elin de ne varsa baþkalarý için uðraþýr,
Anne kendi aþkýna düþmüþ.
Ve sen tüm bunlarýn için de
Ýlk akýl verene kanan.
Benim aklým dan geçmedi hiç seni kandýrmak.
Seni bir baþýna ortalar da býrakmak,
Sevdalanmýþtým ben sana ta o zaman.
Nasýl býrakýrdým bir baþýna?
Aslýnda yaþam da bir ben varým tek baþýna býrakýlan.
Sonra yoksulluk dolu yýllar
Sonra hep acýlar hep acýlar.
Hep uzaktan izledim baþarýlarýný,
Hep kýskandým azmini,
Hep gururlandým yaptýklarýndan
Tüm olumsuzluklara raðmen,
Akþam lisesini bitirdin tek baþýna!
Hiç yardýmým olmadý mý sanýyorsun?
Davutpaþa da sýnava girdiðin de
Dýþarýda saatleri nasýl geçirdiðimi tahmin ediyor musun?
Ýþte buydu benim EMOÞ’ um hiç bir þey den yýlmayan.
Az mý vazgeçtim iþlerim den
Az mý koþtum yollarýna
Az mý mutlu oldum gülüþlerine?
Az mý sevdim seni hiç sevilmeden.
Ve þimdi sen tüm bunlarý yok sayýyorsun,
Yokluðumu çaresizliðimi yüzüme vuruyorsun,
Hiç mi hakkým yok bu günlerde olmana
Hiç mi katkým olmadý dimdik ayakta durman da
Ne vardýysa elimden geleni yaptým
Sanýrým aþkýna ben fazla taptým.
Ben olmasam bu hallerde olmazdýn,
Karar verecek gücü kendin de hiç bulamazdýn,
Ne kötü ki bu sevgide ben yandým
Biraz olsun seviyorsun dur sandým
Demek yýllar boyu boþa aldandým.
Þimdi bu anýlarý hepten yok sayýyorsun,
Arkaný bilmediðim yalanlara dayýyorsun,
Yapmadýðým þeyler için beni azarlýyorsun,
Seni hep sevdim bunu sen iyi biliyorsun.
Birlikte yaþadýk tüm acýlarý,
Birlikte sýyrýldýk sonuçlarýn dan.
Þimdi biraz rahatlayýnca
Bana yaþamýmdan çýk git diyorsun.
Olmak istemeseydim ben yaþamýnda
Bunu inan yýllar önce inan yapardým
Yer yoktu ki gönlüm de baþka kimseye,
Olsa idi belki baþkasýna tapardým.
Seni býrakamam kararým kesin
Derdim deðil eller ne derse desin
Derdi yok mu baþka bilmem herkesin
Aþkýmýza kötü gözle bakmaktan baþka?
Bu aþkýmýn sensiz mümkünü yok bilesin,
Býrak herkes bildiði neler varsa söylesin,
Biz yeter ki mutlu olalým herkes izlesin,
Sensiz çare bulamam baþka bir aþk ta.
EMOÞ’ um her þeyim aþkým sevgilim,
Býrak bari kalan ömrümüzde gülelim,
Kimselerin olmadýðý bir yerlere gidelim,
Kimseler duymasýn bizlerden baþka.
Bu kadar yazýnýn anlattým sana her yerin de
Aþkýmý saklamadým iþte her þey orta yerinde,
Bir baksan göreceksin
Aþkým hala kalbimde en derin de
Sende de aþk duruyor ta ilk gün ki o yerinde.

Bu acýlar geçecek bir gün çok güleceðiz,
Nasýl mazi olmuþlar inan bilmeyeceðiz,
Hiç bir kötü anýmýza dönmeyeceðiz,
El ele mutluluklara birlikte yürüyeceðiz.

Yeniden baþlayacak o eski günler
Kötü günlerimize hep güleceðiz.
Seninle bir yastýða baþ koyup,
Birlikte ölümü bekleyeceðiz.

Bu yazýlar nesillere kalacak
Okuyunca belki aðlayacaklar
Bu zaman da böyle aþk var mýymýþ diye,
Þaþkýn bakýþlarla çaðlayacaklar.

Kimse razý olmadý mutlu olmama
Ýlk günden kýrk türlü laf ettiler
Biz birlikte mutluluða koþunca
En iyi gelinimiz sensin dediler.

Ne zaman ayrýldýk eþekliðim den,
Biz sana bunlarý söylemiþtik dediler.
Ama benim aþkým duruyordu derinden
Hala akýllanmadý bu delirdi dediler.

Artýk kimseleri takmam hiçte takamam
Arkama dönüp de hatalara bakamam
Mutluluðu geç buldum ne yapsan býrakamam,
Bekliyorum gel hadi mutlu günler yakýn da,
Biraz olsun sen de var bu aþkýn farkýna.

Ýçkisiz günümüz az oldu senle,
Biraz da içkisiz günlerime bak.
Habersiz içerken görürsen beni,
Ýster cehennem de ister ateþler de yak.

EMOÞ’ um her þeyim aþkým sevgilim,
Sana mutlu günler öneriyorum.
Bir kez olsun tamam de gel kollarýma,
Senin yokluðun dan geberiyorum.

Bu kadar aþkýmý bilmezdim sana
Yokluk akýl veriyor inan insana,
Þu elini bir kez daha uzatsan bana,
Hatam varsa hepsini yok edeceðim,
Ömrüme aþkýnla son vereceðim.

Günler oldu yazmaktan ben yoruldum,
Hasretinle hatalarýmdan duruldum,
Seni tam kaybederken yeniden buldum,
Gel EMOÞ’ um bana son bir kere evet de,
Evet dersen yeter bana yer olmasýn cennette.

Çarþamba saat yirmi iki on sekiz.

Þimdi bir arasan gönlüm hoþ olsa
Mutluluklar bir an da içime dolsa
Derdim deðil sen olmazken çiçekler solsa,
Bir barýþsak acýlarým son bulsa.

Kullandýn beni hep tüm yaþamýn da,
Bunun için sana hiç bir sitem etmedim.
Kovdun onlarca kere evinden de beni,
Bir baþýna koyup seni gitmedim.

Ýþlerim bozuktu hep geçer sandým,
Sen dururken baþkalarýna kandým,
Her yüzüme güleni dostumdur sandým,
Deðerini çok geç oldu þimdi anladým.

Ýþ iþten geçti mi artýk diyorsun?
Seni hala sevdiðimi sen biliyorsun,
Uzaklara gidiyor aramýyorsun,
Artýk hayatýnda istemiyorsun.

Sen yok isen ben inan olmayacaðým,
Yaþamayý çok sevdim doymayacaðým,
Baþka bir mutluluk bulmayacaðým,
Ben yokum diyorsan bitirdin beni.

Bir þans istiyorum çok görecek misin?
Bunca yýllýk aþkýmýzý hemen silecek misin?
Aðlamaklarýma yeniden gülecek misin?
Acýdý hep kalbim sensiz bilecek misin?

Gel EMOÞ’ um son bir þans taný bana,
Gösterelim aþkýmýzý dosta düþmana.

Saat yirmi iki kýrk iki Çarþamba.

Nikahýmýz vardý ta Üsküdar’da
Kimseler gelmedi þahitlik için.
Ta o zaman dan belli garipliðimiz
Neredeydi þimdiki tüm dostlarýmýz?

Hep acýlar ikimize yüklendi
Baþ baþa mutlu bir gün göremedik.
Ne zaman aþkýmýz yeþerecekken,
Akýl verenlerle baþ edemedik.
Ayýrdýlar bizi þimdi mutlu olsunlar,
Ayýranlar Allah’ýndan belasýný bulsunlar,
Hepsi birer birer cehenneme dolsunlar,
Bir de kýna yakýp orasýna mutlu olsunlar,
Hayat tüm acýlarýný hep bize verdi,
Ýkimizi her zaman yok yere gerdi,
Bu durak belki de bizim için son yerdi,
Gel EMOÞ’ um seninle, bu trene binelim
Yaþam bizi nereye sürecekse gidelim..
Gittiðimiz yerleri kimselere söylemeyelim...
Þimdi tek baþýma yataðýndayým,
Berkte yok yaným da sýkýldý benden.
Tek baþýna yatmaya kaç gün katlanacaðým?
Ýnsan deli olmalý býkmaya senden.

Ýlk günler bu yatakta mutlu aþklar yaþadýk,
Þekerim yüzünden dalga geçtin hep benlen.
Aslýn da hiç bir þeye seninle hiç doymadýk,
Söylesene sevgilim býktýn mý benden?

Sevgimi yeniden sunayým sana,
Bunu çok görmesen ne olur bana.
Geçen günler hep ders veriyor insana,
Gel þu seven kollara kendini býraksana.

Ýste sen yeniden yoldaþ olayým sana,
Daha fazla çektirme seni seven insana,
Gel yeniden eski günlerdeki aþkým olsana,
Gök kuþaðýndan kolyeler yapayým sana.

Seni sevdim bunu hep biliyorsun,
Bir inat uðruna aþkýmýzý geriyorsun,
Kalbim sensiz bir hiç bunu da görüyorsun,
Gel bir kere aþkým de sana tapan insana.

Mecnunu keremi unuttur bana,
Sarýlayým aþkýma son bir kez daha
Hayatýmda yer yok baþka insana,
Gel birlikte gidelim kalan þu az yýllara.

Aþkýný eskisin den çok seveceksin,
Kavga dolu günlere hep güleceksin,
Sevgi doruklarýný yine bende göreceksin,
Gel sevgilim EMOÞ’ um birlikte son yýllara..

Çarþamba saat sýfýr otuz altý........

Bir den ürperdim yatakta ,
Yaðmur yaðýyor bardaktan boþalýrcasýna,
Yaðmurun sesini duyuyor musun EMOÞ?
Sanki delindi gök yüzü.
Kýþýn bile olmadý böyle yaðmur
Bu kadar çok mu aðladým yoksa!
Öyle bir uðultu var ki,
Uyumak ne mümkün.
Zaten uykusuz hep geceler!
Ýçim ürperiyor,
Yaðmur kararlý eþlik edecek bana.
Yalnýz deðilim desene.
Aslýnda severim yaðmuru
Ama
Yanýmda sen olman koþuluyla.
Yakýn da diner mi dersin?
Bir birsem bir saniye bile olsa beni düþündüðünü!
Ama nerede
Hem baþka iþin yok mudur bu saatte
Uyumak gibi mesela,
Umursadýðýný sanmýyorum artýk beni!
Acýlar benimle olacak acýlar hep içim de kalacak,
Bu gidiþle sesimi de sanýrým bir duyan olmayacak.
Oysa ne suç iþledim ki hayatta seni sevmekten baþka?
Bir sen misin sanýyorsun acýlarý durmadan körükleyen?
Bir sen mi bu kadar çektiðim dertlere gülüp geçen?
Tanrý bile iþini býrakmýþ artýk benle dalga geçmekte.
Yoksa bu kadar yakarýþa tanrý gülüp geçer mi sanýyorsun?
Artýk kelimeler uzaklaþýyor benliðimden ,
Ýstediðim gibi artýk yazamýyorum.
Ne olur ki yazdýklarýmý okumuyor sen.
Çýkýp sokaklar da haykýrmak istiyorum,
Hannover ’e haykýrsam gelir mi sesim?
Duyar mýsýn oralardan kulaklarýn çýnlar mý acaba?
Saat sýfýr bir kýrk üç yani Perþembe oldu günlerden,
On yedinci günü gidiþinin,
Ýki kez duyabildim sesini yalnýzca,
O da nasýlsýn bile demedin,
Yine bana hakaret ettin.
Oysa ben nasýlsýn? diye baþlamaný beklerken telefona,
Bir nasýlsýn? Cýk aþkýmýz kalmadýysa
Yazmaya ne gerek artýk?
Ýþte böyle tek taraflý sevgilim aþkým EMOÞ’ um
Sensiz günlerimi anlattým sana,
Bir kez daha osun, birazcýk anlasana...
Burada yazdýklarým;
Biraz þiir,
Biraz roman,
Biraz mani,
Anlayacaðýn,
Aþkýmýz yani..
Anlaman da zor hani.

Aþk çýplak ayakla ateþte yürümeye benzer,
Ayaklarýnýn yandýðýný,
Aþkýný yitirdiðin de anlarsýn. Mehmet TAHMAZ. Saat sýfýr üç elliiki.
Bir resmimiz duruyor karþým da,
Köyceyiz de çekilmiþ bir resim,
Sen raký içiyorsun,
Ben sana meze yediriyorum,
Hatýrlamazsýn bile sen o günleri,
Çünkü çok önceleriydi,
Benim paramý harcýyorduk o zaman,
Henüz bu kadar yalaka sahibi deðildin sen.
Ne kadar da mutlu bakmýþsýn objektiflere!
Bir an olsun gidebilsen o en mutlu günlere..
Yaðmur dindi birazdan sabah olacak,
Sensiz yeni bir gün daha baþlayacak,
Yine bekleyeceðim ama telefonum çalmayacak.

Sosyal Medyada Paylaşın: