VEFALI DAĞLAR

VEFALI DAÐLAR.

Daðlarýmda mor sümbüller bitince.
Çýkarým daðlara, seyran eylerim.
Sýkýlýnca gönlüm, taþ duvarlarda,
O özgür daðlarý mekân eylerim.

Elimde sazým var dilimde sözüm,
Özgürlük sýnýrsýz, çýkar avazým.
Çimenler kâðýdým, çiçekler yazým.
Sevgimi onlarla yazarçizerim.

El uzatsam yýldýzlarý tutarým,
Hallaç olur bulutlarý atarým,
Çiçeklerle renk renk taçlar yaparým,
Takarým baþýma “kralým”, derim..

Ne kavga ne dövüþ, nede zulüm var,
Süsler hayalimi sade nazlý yar.
Yaslan “yârim”, diye bedenine sar,
Vefalý daðlarla gönül eðlerim.

Daðlarýmda sarý güller açýnca,
Toplarým onlarý yâre yollarým.
Þelaleler kayalarda coþunca.
Serin sularýnda akar çaðlarým.

Çoban kavalýný dertli çalýnca,
Gönlüm hüzün dolar kendi halince,
Gün dönünce, vakit akþam olunca.
Alýrým sazýmý geri dönerim.


Gevher Aladað


Sosyal Medyada Paylaşın: