BAZEN “LEYLA”DEDİ AŞKA

Elimdeki kalem benim sýrdaþým, arkadaþým
Ne zamanki derde düþtü aktý gözümden yaþým,
Kalem yazdý mýsralarý þiir oldu yoldaþým
Dostluk kurdum kalem ile onlarca sevgi tattým.

Göðü pembe, çiçek sarý tüm âlemi boyadý,
Basamaklar kurdu bazen, yýldýzlara dayadý,
Ýsim taktý sözcüklere sevgi oldu soyadý,
Tüm sözcükler sevgi doldu, içerimi arýttým.

Bilmediðim þeyi gördü, bazen bana göz oldu,
Bazen coþa geldi kalem, mýzrap oldu, saz oldu,
Gösterdi tüm güzelliði, sevgi dolu söz oldu,
Þiilerim sevgi doldu, yaþama sevgi kattým.

Bazen “Leyla” dedi aþka, sonra gözde yaþ çizdi,
Ayrýlýðý anar iken, bazen baðra taþ dizdi,
Yârin adýný yazarken, içime özlem süzdü.
Kulak veren dostum oldu, yürekten derdi attým.

Mecnunun adýný yazdý, döndü ateþe kalem,
Ayrýlýk çýktý dilimden, kâðýda yazdý “elem”
Dostu yazdým kalem ile oldu binlerce kelam,
Anlam kattý yaþamýma, çizdiði yoldan gittim.



Sosyal Medyada Paylaşın: