SALYANGOZ İZİ...

bilmedim
hiç bilemedim

sanýrým bir kurguydu mýsralarýma düþen
sanýrým ne ben
ne de sen vardýn o hikâyede

nerden tanýrdýk ki birbirimizi
þehir ayrý
yol ayrý
mesafeler bunca uzakken

bir sevdamýz vardý ancak
yine ayrý hayatlarda
ayný badirelerden geçen

gök kubbenin altýnda
ayný güneþle kavrulup
ayný kamerle kapýldýðýmýz med-cezirden
yoksul hayallerin sevda büyüsünden
ve aklýný yitirmekten öte
paylaþtýðýmýz ne vardý

ki þimdi
bu kelimeleri bile tükenen

ayrý derelerden akýp
bir nehire ulaþmak nice müþkül

biz sürüklenen iki çakýl taþýydýk belki de
nehrin denizle buluþtuðu
yosunlu ýssýz kayalýklarý umutsuzca düþleyen

anlattýðým hiç bir þey yoktu
ne de anlatabildiðin

hasret vardý çokça hissedilen
belki o da yalandý

yoksa
böyle sessiz ve gölgesizce
nasýl geçip gidilirdi
bunca þarkýlarýn þiirlerin içinden

ben hissettim ölümüne
yazdým
yaþadým
yaþattým

inkâr et sen kendi payýna düþeni
ister baþýný önüne eð de düþün

hangi öfkeyi
hangi hücreyi
hangi bunalýmý istersen
onu beðen

dedim ya
bilemedim
hiç bilemedim



þimdi
uçurum kenarýna tutunan bir salyangozun
sedefli kabuðuna gizlendim ben
utanýyor ve saklanýyorum artýk kendimden

ardýmda býraktýðým parlak izde yansýyor ay ýþýðý

ve
iþte o izde
tüm serencâmý bilmecemin
o izde tüm gerçeðim/delillerim

aklýmý yitirmediysem þayet

bir tek
bu iz yüzünden...

ceyda görk 28 aðustos





Sosyal Medyada Paylaşın: