SENİN SONSUZLUKLARIN

Yarab,yok mu bu karanlýk gecenin sabahý?
Bu zulmet ve dalalet içinde mi geçireceðim hayatý?
Nurunu görmektir bencileyin umudu,kalýrsa takatý.
Tur’u parçalayan tecelli,tek parça býrakýr mý insaný?

Esirgeyeceksin belki,yaklaþamayacaðým tecelligahýna.
Hangi yüzle geldin diyeceksin Rabb’inin huzuruna.
El açýp mahþere kadar beklesem de öylece kýyam da.
Affýna mahzar olur muyum?Ancak bu yakýþýr þanýna.

Karanlýðý mý?Haþa,sen sokmadýn hiçbir kulunu içine.
Aydýnlansýn diye ruhumuz,her sabah muhatap ettin Güneþ’ine
Heyhat,biz sana layýk olamadýk,düþemedik aþkýn ateþine.
Aðaç kurdu dahi bildi görevini,yazýklar olsun bize.

Bir tek umudum var,senin affederim diyen vaadindir.
Ne getirebilirim ki sana,hep boþa giden ibadetimizdir.
Açýlan deniz kadar bile itaat etmeyen kulun mücrimdir.
Senin sonsuzluðunda bekleyeceðim,aydýnlýðým cemalindir.

4.9.2009/Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: