MÂZİ…

mâzi….
ne uzak
ve ne yakýn

kapaklý bakýr sahanda
kusursuz eski bir lezzet gibi halâ
durur damaðýmda...

ah..geçmiþin o sevgili dehlizlerinde
mütemadiyen yitiþlerle
niye hep o zamansýz med-cezirdeyim


bir gider bir dönerim býkmadan
kadife yosunlarý tenimde hissederek
ürkek adýmlarým kayar küflü malta taþlarýnda

sonra derinde bir yerlerden
iç sýzýsý gibi perde perde
o güzelim tango sokulur usulca

nicedir misafirliði bilmem
o köhne lâternanýn süsü solmuþ tahtalarýnda
ah eder buðulu sesiyle

"mâzi kalbimde bir yaradýr..."

durup dinlerim
o eski sevdalarýn iç burkan yalnýzlýðýný

eflatun sislerin arasýnda döner baþým
uçuþur eteklerim
döne döne savrulurum zamanýn tozlarýnda

itiyadýdýr
her gün mutlaka
sabah ezanlarýnýn sabâlarýnda
tül sislere bürünmüþ
beyaz bir yalýnýn mahrem rýhtýmý çýka gelir yâdýma

arka bahçede kuytu bir hanimeli çardaðý
göz nuru dantel örtülü bir masada buluþur
mahçup saflýðý eskimemiþ
yaþlanmamýþ iki çift elin sýcaklýðý

ve karanfil kokulu
tarçýn kekreli
yakuti kýrmýzý bir viþne þerbetince
incecik kesme kristal bardaklarda yudumlanýr
tazelenir sevda


gözyaþý gibi damla damla
akar içime eski zamanlar

sonsuzluða Ýhlâs biriktiren
özlemi hiç dinmeyen bir ben kalýrým

ve yaþarým
yorgun gönlümde vakarýna gölge düþürmediðim
soylu suskunluðunda mahfuz
uðurlanmýþ genç bir ölünün ardýndan
gönderilen Fatihâ’larda…


Ceyda Görk

Sosyal Medyada Paylaşın: