gözlerin derin vadisidir ömrümün
akýp giden yaðmur sularýný toplayan
fýrtýnlarýn duvarlarýný yaladýðý
ve sisli bulutlarýn üzerini kapladýðý
dipsiz uçurumlarýnda yarasalarýn nöbeti
kalbime bir hançer gibi saplanýr
yokluðunun zalim inzivasýnda
kendime ayýrdýðým bu deðildi zamandan
ýslak kirpiklerin suya deðiþi deðildi
bildiðim bu deðildi yazýlanlardan öðrendiðim
yalnýzlýðýn hain pususuna kurban vermek
bu deðildi yazýlanlar kitab-ý aþkta
derin bir vadiye benziyor
ikimizden arta kalan kimsesizlik
kara göllerin büyüsüne kapýlmýþým
varsýn akþam karanlýðý boðsun gün ýþýðýmý
gözlerinin hülyasýnda yaþarým
ateþ böceði olsam da her gece
kendimi yakacaðým inadýna …
25.08.2009
Orhan BEKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.