onca siyah vardý eski yangýnlardan kalan onca yüz karasý, dumaný tüten yüreði kan ter içinde sorgulayan ben deðildim, yaþayamadýklarýmýzý yargýlayan bir avuç kül gönül gözüne kaçmýþtý benim de caným yanmýþtý
aðaçlar gibiydi kenarlarýmýn uçurumlara tutunan yanlarý aklýnda hiç kimse yüreðin yerinde kocaman taþ içinde sýkýntýlar kýrmýzý hangisi yaprak hangisi nar anlamlandýramýyordum olanlarý cevap istiyordu arta kalanlarýmýn ateþe banýlmýþ zamanlarý
göze alýnmýþtý konuþmasý istenmeyen kýrgýnlýk söylenecek ilk cümle bizden öteye geçebilirdi madem ki soluðu bir baþka soluktu yürek göçebesi gün kýyýsý deniz denizi kýyý madem ki, çoðullaþamýyordu bir türlü tekilin sesi .....söylenmeliydi nasýlsa gelirdi gerisi
sorulacak her soruya erken bir cevabým vardý iflah olmaz bir sürü çünküm bir sürü hayýrým baþlamýþtý geriye sayým herkes kendi yükünü yüklenecekti sonuna kadar gidilecekti doðru,yalan ödenecek bedeller vardý yaðmur duracak ateþ sönecekti ....ödenecekti
burgaz.2005 Demir Mutlugil
Sosyal Medyada Paylaşın:
Demir Mutlugil Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.