yorulmuþken ellerin kaybetmiþken sevdiðin kýrýntýlarý... yola bakmadan, ardýný, önünü, üstünü altýný umursamadan, hala onun için aðlýyorsun.
kýyamet koptu kopacak, bir veda, hepsi bu ve eminsin, hayat son bulacak. köprüler yýkýlmýþ ve mahþerin bulutlarý gözüne inmiþken, hayat seni zerresinden bile nefretle püskürürken, bir diriyi, bir ateþle kavururken, sen hala bir aþk için aðlýyorsun.
yarýna bakma zamanýn geldi, at artýk sýrtýný yere, bindi zaten her türlü dert küfene. sýðýndýn ya aðlarken aþk için bile küfüre, mutluluðu görmesi gereken gözlerinle, hayata, kal yerine git diyorsun, hala anlamadýn sen, bir hayale aðlýyorsun.
ne senden adam olur, ne benden aþýk. sen beni anlamadýn ya gönül, ölümle öpüþürsün atarsýn artýk. Sosyal Medyada Paylaşın:
furuhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.