Siyah Olmayan Herşey Sensin

Yaðmurun aklý þaþtý.
Berceste damlalarýný görünce gözlerinin.
Niyetlendiðiyle kaldý zaman
Altüst etmeye yaþamý.
Hayret!
Nasýl da çýnlamadý yürek,
Ve sýzlamadý yürek zarý,
Böyle siyah bakýþa..

Mevsim dalga dalga pembeleþirken gözbebeklerinde,
Yaðmurdan kalelerini oynar evsiz barksýz hayaller,
Sereserpe uzanmýþken gökyüzüne,
Gamzelerinde bitiverir solmuþ bir krizantem.
Ve karanlýk selam durur
Gözlerinde baþlayýp
Özleminde son bulan bu ince nakýþa..

Bir kýzýllýk belirirse pencereden
Dur!
Sen diye atlayacaðým aniden.
Yokuþlar biterse,
Senden devam edeceðim ölmeye.

Susturursa çýðlýklarýmý martýlar
An gelir saçlarýna vurur gölgem
Ve düþersem avuçlarýna istemsiz
K/aldýrma
Ben her mevsim düþerim bir sonsuzluða
Bu mevsimki sonsuzluðum gözlerinmiþ
Yokolma pahasýna..

Bir gece derindi(Sana özenmiþ besbelli)
Kalp sýzýlarýný hiçe sayan bir kuþ belirdi
Kanadýný yüzüme çevirdi,
Bir kaç resim devirdi kýzarmýþ g/özlerinden.

O an anladým;
’’Siyah olmayan herþey sensin!’’



Sosyal Medyada Paylaşın: