Bir Buselik Elveda

her ateþ, küllerinden ’’doðurur kuzguni bir geceyi’’,
ve nazenin bir sabaha doðan her güneþ;
kötürüm býrakýr gecenin en karanlýk yerini...

zifaf etmeden gün ve gece !
iki damla þiir ol gözlerimde,
soðuk ve ince...
yüreðim kuraklaþýr,
bedenime yaðmur düþünce.
bir yaðmur ki gözlerimde;
halsiz ve ipince...

siler mi özlemini kuþlarýn gövdeme býraktýðý kanat izleri?
ya da tenimi vururken gecenin sessizliði,
hala bir buselik elveda hakkým kaldýysa eðer;
sakin ama öfkeli;
en savunmasýz yerimden vur beni,
yüreðime elvedaný,
kulaðýma gül sedaný býrak sadece..

yine vakitsiz boðuldu zemheri,
gökyüzüne mýsra mýsra aþkýn çizili,
her mýsrada sen gizli,
her gizlimde binlerce bulut boðdu beni...

uyut þimdi beni uyutabilirsen,
aðaçlarýn serenatýyla geceye,
kuþ tüyü ninnilerle,
hayal yamalý masallarla,
yaðmurun sesinden bir türküyle..

her yaðmur, özleminden doðurur ebruli bir mevsimi,
ve özlemin ýslattýðý naif her bedenin;
düþer oldu kalbine mevsimin en karanlýk gölgesi...



Sosyal Medyada Paylaşın: