Bana Bir ''Sen'' Borçlusun

Adý ’’sen’’ olmayan bütün sözcüklerin anlamýný ’’sen’’ koydum ben.
Bana bir sen borçlusun hüzün deryasý hayallerinden.

Zemherinden doðurmalýsýn güneþi,
Boðazýnda kalmadan ’’gün’’ karanlýðýn!
Öpmeliyim gözlerinin yeþilinden.
Tan yerini kapmadan sensiz düþler.

Yosun tutmalý gözyaþlarým teninde,
Bir ben düþmeliyim gece yarýsý düþlerinden...

Öyle ya!
Yýldýzlarý yakalamaya senle baþladým ben.
Sen maviydin oysa,
Ben beyazda yapmacýk bir hüzün katresi.
Sevda ise siyahta ak güvercin.
Kýsacasý tüm renklerin koyu bakýþlarýnda ya/saklýydý gözlerin.
Eskimeyen bütün sözcükler sevdalýndý.
Sevda ise çamurdandý.


Oysa ki;
Tüm senlerin bedelini hasretle ödemiþtim ben.
Sen güz mevsimiydin,
Ben yaz uçurtmasý kadar sakin.
Sevda,tipiye yakalanmýþ bir köylü kadar çaresizdi sende.
Kýsacasý Tüm mevsimler kýrkikindiydi gözlerinde.
Yaðmayan sevdalar tükettim gökyüzünün bir köþesinde.
Sen uyuyordun.
Ve uyumalýydýn.

Çünkü;
Gözkapaklarýnda açardý hergün leylak.
Her yaprak düþüþünde ayný ses çýnlardý yüreðimde.
’’Sevdanýn gölgesinde beni yak ’’
Yak yaðmurum!
Dudaklarým kayýp .
Konuþamam,
Gözlerinde dururum.
Alýþamam.

Þimdi zaman tam da sen,
Tan da sen,
Batan da sen...

Þah damarýmda sevda ile atan da sen...

Ateþimde;
Kül de sen.
Gül de sen.

Gül desen;
Gülemem...


Sosyal Medyada Paylaşın: