VE YÂR BUNDAN BÖYLE...

her düþ/üm
gövdemin topraða deðdiði yerde birikir
ve ayaklarýmýn dibinde yükselir dolunay

ve yâr
bundan böyle
kýsýr bir med-cezir
ve adý var kendi yok bir hikâyedir



her iz/im
ardýmsýra sürüklediðim þiirimden bir mýsra
her mýsra
vazgeçtiðim serzeniþtir

dudaðýmýn kývrýmýna gizlenen alay
ve yâr
bundan böyle
sabrýmýn ipek aðýnda kývranan
susuna terketttiðim azaplý bir cümledir


her giz/im
katmerlenen güldür kara saçlarýmda
mühürsüz gönle ayân
bir ilmek çeker gibi ibriþimden öyle kolay

ve yâr
bundan böyle
cürmü gönlünü inkâr
cürmü bir gönle hunhar diyerek
sevda kavminin obasýndan kovulan müþriktir

ölene dektir hükmü
o artýk
adý var kendi yok bir hikâyedir...


Ceyda Görk____19aðustos2009



Sosyal Medyada Paylaşın: