Son kez

içindeki tuhaf sessizlik
hoþça kal der gibi sevmelere
bakýþlarýn acýmtýrak þarap mahzeni
tufan öncesi

kýsýrlaþtýramadýðýn soyuna üreyen acýlar
kör býçaðýn açtýðý oyuk hazinen

ah yaralý vatan gibisin
hangi ucundan tutsan
kana deðer parmaklarýn

kokuþmuþ yaralar
silkelen
bitir hücre evi kabuslarý

seðirtirken göz seyrinde çakal didiþmeler
sat!
kendi rütbesine selam çakan yüzsüzleri

kefen arama defnet cesetleri
bugüne yaramadý dünün kanamalý sorgulamalarý
býrak!

büzülmeden alnýnda parýldayan
titremeden avuçlarýnda tuttuðun
son davan yaþamak olsun kadýn!

gözlerin nehir
her dokunan yýkar bentleri
ki gülüþün ay yüze düþen güneþ
çatlatýr nazarlarý

tekerrüre boðmadan kendini
son kez
sök göðsündeki ýstýrap düðümlerini
aðla, hýçkýra hýçkýra
helal kýl kendine sen de evreni!



Sude Nur Haylazca

Sosyal Medyada Paylaşın: