GÜZ YORGUNU

vefa

kurþun gibi güzdü
yorgunuyduk mevsimin
çokça gülmüþtük evvel
sevmiþtik yaþamayý
direniþlerde
kendimiz için deðil
sevgimiz için

sustun þimdi ansýzýn
birleþti kirpiklerin
güz yorgunu
nasýl yaþanýr aþklar
nasýl yazýlýr þiiri
böyle deli divane
nasýl sevilir
soracaklar
ne diyeceðim

kurþun gibi güzdü
afiþlere boyun eðmiþti þehir
dilimizde en kutsalý
kelimelerin
yalnýz ölmemeye yeminliydik
kendimiz için deðil
kardeþlerimiz için

öyle sýzgýn gülümseme
yüreðimi böldüm
güz yorgunu
nasýl büyür kavga
nasýl çözülür düðüm
görmeden topraðýn rengini
nasýl duyulur gül
soracaklar
seni söyleyeceðim

anlatý

büyüdü yüreðimiz
ezberledikçe
kudurmuþ yalnýzlýðý
ve yoksul rezilliði

korkulara düðümlü
yaþamaya çalýþanlar
bilemedi bizim kadar
yasaklarý yaþamakla
dirilen güzelliði

huzur Nuh’un gemisi
onu hiç tanýmadýk
ve fakat kavgamýzý
büyüttük asýrlarca
tufana kaptýrmadan

sustur aðlamalarýný
sezdirmediðin
umudu yitirdiðin seferde ara
unutma ki sana
göremediðindir en yakýn olan

not

yorgun ve kimsesizdiler
güneþe vurgun
öldükçe dirildiler
savaþçýlarý onurun

dilsizdi sorgularý
yýllarý devirdiler
bilemeden baharý
kýyýya çekildiler

ümitsiz deðildiler
zehir düþleri vardý
tek kalemde sildiler
adlarý Yusuf kaldý


Abdullah Çevik



Sosyal Medyada Paylaşın: