İNTİHAR BAHÇESİ

Giriþ

’gerçeði söylemiþ olur bir gölgeyi söyleyen’
Paul Celan deðil
de ki
ben yazdým bu dizeyi
ya da þizofren
ne deðiþtirir gerçeði

kendi uçurumundan düþmeye görsün insan
kopar ’karanlýða taþ atan’ bilekleri
sýyrýlýr iyimser kuþkularýndan
bulduðun hiçbir þey yitirdiðin deðildir

ve en büyük yýkýmlar yanýlgýlarla baþlar
çaresiz dört yanýný duvarla öreceksin
tercihlerindir kader dediðin yazgý
suç Tanrý’nýn deðil öðreneceksin

1

çocuðu emzirdi kadýn
beyazýn siyaha en yakýn renk olduðunu bilmeden
acýyý emzirdi kadýn

yaratýldýðýmý umursamadan
mütekebbirane
sýnanmak dilendim Yaratan’dan
oysa adýmýn
serüvenimle bir ilintisi vardý anladým
anladým kesiksiz boþalacak damarlarýmdaki kan
kelimesiz çözülecek sorgularým
giyinmek gidermeyecek çýplaklýðýmý
hiçbir çehre güvenilir gelmeyecek
denenmemiþ ölümün izini süreceðim
geri dönecek fýrlattýðým ok
ölümü kendime güldüreceðim

2

þeytan ruhumun
toprak tenimin
anaforcu þairler hikayemin peþinde
yabancýsýyým kefaret gerektiren yeminlerin
and olsun ki
varlýðýndan þüphe duyduðum dilimi
ateþe sokmamak
zayýf hilelere kurban olmamak için
bir gölge gibi takipteyim gölgemi

3

suskunun kuytusunda birikiyor çýðlýk
ruhumda közüyle savaþýyor kül
iki ölüm arasý sonsuz derinlik
beni hiçlikten varlýða çaðýrýyor
ey gündelik telaþlara aþina hayat
köhne elbiseleri çýkar üstünden
haritasýz yolculuk sunuldu bana
parmak uçlarýnda yürür gibi yaþamak
onursuz mutluluklar baðýþlýyor insana

son sayfasý yýrtýlmýþ bir kitabýn
hangi hecesi anlamlý kalabilir
yalaz sakýnýrken gizil dilimden
göðsüm hangi nefesi taþýyabilir
aðrýlar çakýlý þakaklarýmdan
kesilmiþ yanýna bakýp yüzümün
adýný þiir koyup hezeyanýmýn
fermanýmý yazmýþým mührü basmýþým
beni kim tutabilir beni kim tutabilir

4

kendime vardýðým anlar kuþandým ýslýðýmý
en az kendime karþý güven içinde yaþadým
yüklediðim anlamlardan arýnýnca eþya
ruhumu kanatýnca kadife ve tül
ellerim rüyanýzdan bir mýzrak boyu
ayrýlýp da uzanýnca iliklenmiþ yakama
sanrýlý boþluðuma fenerimi sarkýttým
veda baþlýklarý altýnda gölgemi saklayacak
çarmýhýmdan baþka sýðýnak bulamadým

þimdi acýlarla kundaklanmýþ zamanýn
silinmiþ levhalarýn uðuldayan çanýn
alnýmda derinleþen çarpýnýn þahidiyim
yazgýmýn iklimine açýldý dehliz
adýný gerçeðe devþirdi vehim
belki biraz erken ama çaresiz
aklýnýzda kifayetsiz nedamet
hatýranýzda münasebetsiz þaka
dilinizde lanet olarak gideceðim

5

sanrýlarýn budadýðý dikenler serpildi
yeþerdi parþömenin üzerinde desenler
kökün dibe doðru yürüyüþü göründü
elektrik hýzýyla okundu kitabeler

ürkünülen kýyýyý kalemimle imledim
daðýlýrsa yolcular çoðalýr kanýsýyla
çakýl taþýndan kolyemi düðümledim
kalabalýk peçesini indirdim þehrin
dokundum heykellerin gülünç tenhalýðýna
sesimin kaybolduðu o çelimsiz boþluða
veda rakamlarýyla siyah bir gül iþledim
taþýrýp suyu harlayýp ateþi sürüp topraðý
zýrhýný parçaladým derin anlatýlarýn
siz dalýnda kokladýnýz gerçeði
ben tomurcuk oldum sýzarak köklerinden
bahçemi kimseden gizleyemedim

Abdullah Çevik


Sosyal Medyada Paylaşın: