Zamansýz dökülenlerdi bu satýrlar
Ýçimde bir yaranýn
Kabuk tutmuþ sargýlarýndan
Damlayan gözyaþlarýmla kana karýþan
Küçük çiselerdi
Ne de çabuk unutuldu o günler
Biliyorum hala elinde býraktýðým
Býçak yarasý iz
Hala kalbinin bir köþesinde sýzlamakta
Unutamadýðýn o güz
Dilimde bir sürü ah
Gönlüm de el vermiyor ki
Býrakýp satýr satýr dökeyim
Köreldi bütün sancýlarým
Sadece demleniyor bir sevda ocaðýnda
Ah keþke dememek içindi
Bir daha dönüp bakmadan
Son noktayý koymaktý
Yok iþte yapamadým
Ben hiç nokta koymayý becerememiþtim ki oysa
Hep virgülle biterdi benim sonlarým...
Ýþte yine damlýyor bak
Çaresizce izliyorum ipince süzülüyor
Damarlarýmdan
Canýmdan
Tenimden..
Akýyor ruhuna
Bir sevdanýn keskin sularýnda
Kendimi sana emanet ediþim
Ne kadar da safmýþým meðer
Ben oyunlarýnýn tek kahramaný olmuþum oysa ki
Ya sen
Sen benim gizli saklý kalmýþ
Tüm biriktirdiðim
Aþka dair ne varsa
Her yangýnda avaz avaz sana haykýrýþlarýmýn
Çýrpýnýþlarýmýn
Yegane sahibiydin
Çocuksu bir yürekle seni istemiþtim oysa ki
Ve geldin
Tüm benliðimle sarmaladým seni
Masum bir bebek gibi öpüp kokladým hayallerimde
El deðmemiþ vaatler sundum sana
Sen ise sýrtýný döndün
Ve gittin
Meðer hiç gelmemiþin...
Kal bilinmezliðimde
Uzaktan bir türkü çaðýr arþ ý ala ya
Duyup da bakar mýyým
Kimbilir...