gelmeyeni beklermiþ kalp
beklemeyene gidermiþ
uyku gibi...
bir fotoðraf
belki bir isim
ya da sakladýðýn her þey
biriktirdiðin yanlýþlar üzerinde soluklanýyor
kaç doðrunun cevabýný biliyor kalp
yüzler söyler kitabýnýn ilk sayfasýnda yazýyor
düþman gözlerinde tuzaklarýn yeri
ve vakit dönüyor alacasýnda o an
direniyor aynaya
diretiyor aslýnda
umurumda deðil ama
geçmiþ
beni hayalinde seviyor
küskün ve inatçý bir ses gibi daðýlýyorsun
zaman ötesi bilinmez gerçeklerin dünyasýnda
terk edilmiþ yalnýzlýðýnla
maviye bulanmýþ bir kare içinde
bütünden sonra parçalanan seni
bulmaktan çok daha önemli meselem var
bu gece uyumak gibi
ölüm ve uyku
görünen ama iþitilmeyen dünyanýn yaný baþýnda
yan yana uzanmýþ iki kardeþin sessizliði
hangisi önce doðmuþ acaba
ikilem deðil bu
derin bir sanrý düðümü
içimde bilmediðim bir tutsaklýðýn
hükümsüz cezasý
kudurgan dalga gibi gözlerimden
bir travma þüphesinde boðulurcasýna geçen gecelerin
yýldýzlarýný öldürdüm
dilememek için seni dilenmemek için kendimden
týrnaklarýma sýðmayan sabrýmýn sökülme zamaný
saðýmda solumda kýrýklar
haritada yeri bulunmayan uzaklýklara daðýlacak birazdan
acýyý tutkuyla kucaklayan bedenim
geceyle gözlerime akacak
kapanmamýþ göðsümde seni uyutup
vardiyaný doldurana kadar…