ben takvimleri bölüyorum ya
böyle yarý yarýya
günler geçsin için deðil
seni unutmak içinde deðil
hoþ öyle güzel ki
gülüyorsun bütün yapraklarda
``
telaþlý bir otobüs olsun istiyorum soluðum
an gibi yetiþmek için duraklara belki
yokuþaþaðý inen üniversiteli kýz
seninle yaþamak için saat yedionbeþi
hep temmuz olsun istiyorum kýþlar
avuçlarýmýzda soðuksavan güneþ
yakamýzda akþamdan kalan yýldýzlar
karda izler býrakýp; körpe sincaplar gibi
fabrika saatlerinde yürümek geçiyor içimden baþkenti
duyuþumuzda kuþ çýðlýklarý doluca
karanlýkseven çiçekler göz kýrpsýn bize
bir yýðýn iþçi geçsin yamacýmýzdan
günaydýn desin kýzýlay çorbacýsý onlara
koþulsuz mercimeðin buðusu bileþtikçe bakýþlarýnla
ben geç kalabilirim iþe istersen
-sevinirim istemezsen kovulmamý-
koþup ýsýnýrýz baþak tarlalarýnda
rakunlar görür bizi çalýkuþlarý
daðlar da mahsur türküler gibi
sýrtýmýzý devirip aðaçlara
bir uçurum çizeriz yarýnlara belki
sütliman oluruz kendi ömrümüze
yeni kentler buluruz kaçmak için
baþka güneþ , baþka yaðmur
hür rüzgarlarla savruluruz gene
nurtopu gibi acýlara razý oluruz
ekmek gibi
su gibi...
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.