Bir tutam ýsýrgan otuna tutuþurken Pencereden hoyratça esen rüzgara aldýrmaz yüreðin Ateþler içinde öylece kalmýþtýr her zerren Ve her zerrede yaþama dair yeniden filizlenirsin Olur olmaz þeylere tebessüm edersin Çocukluðuna sarýlýrsýn o zaman;telaþsýz Mavimsi bir denizin yol boyunca uzanan kýyýsýna gider Yosun tutmuþ sularýna taþ atarsýn;sayýsýz Uçurum kenarlarýnda toplarsýn Yüreðinin zemherisinde açan kardelenleri Ufka öylece bakar uzunca hayalini kurarsýn Düþlerindeki o masum,gül yüzlü sevgilini Kýrlangýçlara sevdanýn binbir selamýný yollarsýn Bir sonraki baharda bilirsin geleceklerini Fýrtýnalý okyanuslarda yürütürsün gemini En güzel aþklara kýyýsý olan bir limana varýrsýn Gözlerinle güzel gördüðün hayatý Her nefes alýþýnda ’HAYAT’ gibi yaþarsýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
RECEP KARAGÖKÇE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.