ÖZLEMİN DİLİ YOK

Ayazýn kapladýðý ölümcül bir gecedeyim
Baþým ise soðuk pencerenin kristal camýnda
Þehrin alacakaranlýklarýný alýp götüren
Koca þehrin masum ýþýklarýnda gözlerim
Gece biter de aydýnlýða kavuþayým diye
Gözlerim þehre doðacak güneþin kýzýllýðýnda
Üþüyen yakamozlar gibi titrerken ellerim
Ruhum son demindeki ölüm sancýsýnda
Kefensiz yýldýzlar yaðýyor üzerime
Öfkeme yenik düþüyor taþýyamadýðým yüreðim
Yaðmur sonrasý gökkuþaðýný özlüyorum
Topraðýn o mis kokusu tütüyor burnumda
Sevdiklerim,memleketim;olmayan aklýmda
Biliyorum bir gün öldürecek beni
Bu kanlý gömlekli hasretler
Nöbetlere tutulduðum mesafeler
Anlamýný yitirmiþ hayatlar süren
Astarý kalmýþ yüzlerle yaþayan insanlar...
Biliyorum susturacak beni;
Bu hayal kýrýklýklarý,yalnýzlýklar...
Yüreðimdeki mabedin sahibi gelmeyecek
Boþuna olacak bu hüzünlü bekleyiþler
Ve biliyorum öleceðim...



Sosyal Medyada Paylaşın: