ÇİSELEMEK BİLE DEĞİLMİŞSİN…
ben bu gün
kabul bekleyen
bir yaðmur duasý gibiydim
yedi kat gökyüzüne uzandý ellerim
ve yalvardým yedi katýn yedisinde ayrý ayrý
bildiðim tüm dualarla
yüreðimin tüm gücüyle
çatlamýþ topraklarým için seni diledim
baðdaþ kurup oturdum
yokluðunda çakýr dikenler büyüttüðüm
çorak bozkýrýn tam ortasýna
sarý sýcaðýn alaca tozunu örttüm saçlarýma
kavruk yaban otlarýn arasýna karýþtým
yaðmaný bekledim
bir büyük yangýndý güneþ
tam tepeydi ve gölgem bile yoktu
beklemenin azabýnda erir gibiydim
serinliðin geldi ilk önce
savruldu saçýmdan alaca tozum
gölgen düþtü gözlerime
kurþuni bir buluta sarýlmýþtý kirpiklerin
sonra sesin geldi
dalga dalga yayýlýp çöken sis misali
vazgeçip hürriyetinden
esir düþmüþ
esrik bir yankýya benziyordu sözlerin
topraðý özleyen damlalar bekledim kelimelerin içinden
bekledim ki deli yaðmurun baþlasýn
saðnak saðnak
sel olsun da
alýp götürsün çöl kuraðýmý
sonra
bir çimen gibi yeniden yeþereyim istedim
hayýr
yaðmadýn
ne yazýk
gri bir bulut gibi geçip gittin
nasýl da cimriydi serinliðin
nasýl da yoksundu yüreðin
oysa o ilk akþam
nasýl da gümrah bir bahar iklimiydi sesin
nihayet o beklediðim yaðmurlar yaðacak demiþtim
meðer gözyaþým bile daha ferahmýþ damlalarýndan
meðer sen hiç yaðamazmýþsýn
hiç yaðmur olmamýþsýn
meðer
sen
çiselemek bile deðilmiþsin…
ceyda görk
20 aðustos 2006
13.59
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.