meraklı çocuk ve yıldızlar

MERAKLI ÇOCUK
VE YILDIZLAR

O henüz bir çocuktu.
Uyuyamazdý, yalnýzdý.
Gecenin kuytusunda yýldýzlarý sayacaktý.
Gündüzleri de onundu.
Yaþlý çýnara yaslanýp ýrmaða bakardý.
Irmak akardý, akardý; Deniz’e akardý.

Meraklý küçük çocuk.
Deniz kaç damlaydý ýrmaklar olmasaydý?
Koþardý dereden tepeden.
Tavþanlar hýzlý, kaplumbaðalar yavaþ.
Bir çýkabilse þu yüksek daða
Dünyayý görürdü.

Papatyalar toplardý.
Gevþek yumruðu üstünde
Gelincik yapraklarý patlardý.
Kýzlar ip atlar,
Bakar, bakar, sayardý.
Hayat naneli þeker tadýnda olmalýydý,
Gazoz renginde.
Kaç hayat hamuru yoðruldu
Tuzlu göz yaþlarýnla.
Daha kaç damlaydý hayatý kavramak?
Kaç kere kefene sarýlmak gerek?
Ey yaþamak!
Dünyanýn sonu kaç sokak sonraydý?
Gözlerini kapatsa kimse görmez sanýrdý.
Halbuki baþkalarýnda gözleri vardý.

Uzun bir merdiven olsa,
Çýkar arþa yýldýzlarý toplardý.
Ceplerine sýðdýrabilir miydi?
Yoksa bir çuval mý olmalý?
Yeniden çoðalýrlar mý?
Gündüzleri nereye giderler?
Evleri var mýdýr?

Yýldýzlar kayar, koþar, coþar, þaþar,
Yakalayamaz aðlardý.

Kaç sancýdan sonra ölüm uyandý?
Minik yüreklim nasýl dayanabildi?
Kaç kere kaydý?
Kaç kere koþtu?
Ellerini açtý, hepsi düþtü.

Ölüm kefen giyebilir mi?

Sosyal Medyada Paylaşın: