S I LA MI ÖZLEDİM.......

Ben sýlamý özledim.
Yeþil yapraklý gür kavaklarý.
Sýlamýn ýsýrgan otunu da özledim.
Ben sevdamýda özlemiþim.
Ah sevdam !!!
Daðlar,tepeler, göller...
Bütün umutlarýmla anýlarým canlanmýþ.
Ben siyah tarlamýda özlemiþim ;
Boy boy veren buðday tanelerinide .
Sonra akaþam çöker tepelere;
Beni ýsýran karasinekleri özlemiþim.
Sýlaya hasret kalmýþým ben
Yüreðimde yara;
Ayýrma beni yardan ayrý Allah’ým .
Güneþin kýzgýnlýðý altýnda gülümseyen;
Yem yeþil çayýrlar ve güller.
Meleyen kuzularýn sesinide.
Birde hastetimde yarim var.
Ayrýldým gonca gülümden.
Gülüm solmuþ artýk,
Gülüme artýk hiç bir su yetmez.
Versemde kana kana suyu.
Ah ne fayda !!
Gülüp solmuþ , kurumuþ.
Yanmýþta aþkýn alevler içinde kalmýþ.
Hayat zerreceðindeki ben;
Vede sýlam.
Kopsakta ayrýlamayýz.
Ben sýlama ,
Sýla bana muhtaç.
Hatýrladým da;
Nazlý nazlý esen rüzgarýn sesiyle,
Baharýn aþkýyla sallanan yapraklarýn
Altýnda oturuverdiðimi.
Ah! bre dünya;
Neydi o güzel günler.
Dün gibiydiler daha herþey,
Bitiremem ki saymakla.
Yanarým ben sýla aleviyle.
Bensizdir þimdi o.
Orak topraklarda bir güvercin gibi.
Týpký barýþýnki gibi....
Hep boþluða kanat çýrpar.


YESÝL_GUNES

Sosyal Medyada Paylaşın: