Gündüz düþlerinin kaçak yolcusuyum ben
Bütün pürüzlerini
Ara yollarýnda terk ediyorum hayatýn
Pembe panjurlu masal evlerinin duvarlarýna süzülüyorum
Tebessümler dolusu
Yüzümün aynasýz yanýný daðýtýyorum
Üç melek dolaþýyor omuz baþlarýmda
Ne yapsam
Dürtüyorlar beni
Günahlarýmý dolduruyorum
Sýrtýmdaki kambura
Ýyiliklerim harman yerinde sebil
Kim alýrsa...
Bir de yalnýzlýðým var
Eteklerimde uçuþan buz gibi,sadýk kölem benim
Sevdamýn amansýz neferi….
Huysuz saatlerimi
Ýçimdeki dipsiz kuyuya boþaltýyorum
Ne ben bitiyorum ne o doluyor,yoruluyorum
Daðýnýk düþlerimi veriyorum
Bedavaya
Çocukluðumdan kalan leblebi tozumdu içim dýþým
Ç/almýþlar…
Piþmanlýklarýmý da alsalar mesela
Bedeli üç kuruþ
K/ederi biçilmez hint kumaþýndan, az bulunan…
Ne dünlerden vazgeçebildim
Ne yarýnlar istedim kendime namümkün dileklerden
Kara/r/sýzým....
Deðiþmektir en zor olan,
Akýp giderken hayat
Benliðinde
Hükümransa asi bir ruh
yüreðinin orta yerinde
Tanrým !
Ne olur,
Beni böyle býrak ,hiç d/eðiþtirme….
YILDIZ