Daðýldým…
Ýki cümle arasý uzun bir yolculuktu yokluðun
Dönülmezlerinden,
Ayrýk otu yaralarýna basýlmýþ kaçamak öpüsler gibi
Acýta acýta geldi ayrýlýk….
Birbirini tamamlayarak geliyor sesler
Körlestikce yozlaþan duygulara inat çoðalýyor
Kirleniyor mavi
Mavi gökyüzümden sökülüyor…
Düðümledim þimdi ellerime dolanan tüm yokluklarý
Söktüm attým prangasýný
içimde ki ifrit kadýnýn…
Þimdi melek maskesi takan her yüzün arkasýna
Bulanýk aynasýndan bakýyorum...
Kendime nöbetlerim var karanlýðýn en koyusunda
Iþýðýn alaycý göstermelerinden gizlendiðim
Kuytularýnda soyunuyorum içimin
Güçsüz yanýmý seriyorum en dibine
En çok ben eziyorum
Susturdugum cümlelerimi….
Köreltilmiþ
Dudak kenarý artýðý küfürler savuruyorum
bilmediðim bir dilde…
Uçurumlardan atlýyorum
Nehirler geçiyorum
Tarifsiz yalanlar söylüyorum bana ,
hep kandýrmaca…
Maviyi çalýyor piyanoda bir adam
Ben gözlerime sürgüler çektim
Yýldýzlarý dinliyorum…..