içimde bir uçurum çocuðu kandýramadýðým bütün sular tersine akmakta kendime çýkamadýðým yollar ve buluð çaðýndan kalma bir resim bir sis ki ne ismim belli ne de cismim
kentler düþer devrik cümlelerime toplayamam kendimi her bir sokak lambasý sanki örgüt militaný yitirmiþ kimliðini bu kentin sýska varoþlarýnda kim çözdü saç örgülerini onlarý kýnalý parmaklar örmedi mi deniz gözlerine gömüldüðümüz
þimdi içim dýþým ayaz bu þehirde kemer altýna býrakýlan düþler aklýmý zorlar kemeri çözen eller esmer
bu gölgeler de kim aç/ sefil bir kýyamet sessizliði dururken gözlerime kimdir bu ellere kefil
siz...zulmün peygamberleri lanetleyin doðurganlýðýmý doðmamýþ çocuklar düþürüyorum ninnilerim çalýndý çalýnalý
flu bir zaman süt kokan aðýzda küfrün en delisi bu ayýp benim deðil çaðýrýyor hala beni çocuk sevdam dileklerim var bir o kadar sübyan
daralan bir dünyayým þimdi kendime öfkem kime sevdam kime bilemediðim adým KADIN kimliðimden kime ne uzak bir zaman viþne çürüðüne yatýrýlmýþ umutlar kanar ha kanar sessiz karanlýk yalnýz
eli baldýran bulaþýðý adamlar yüreklerini nerde býrakmýþ çocuklarýn alfabesi çalýnmýþ ondan sus inmiþ düþlerine
ey diller /dinler/tanrýlar bu bir çýlgýnlýk size bahþettiðim minyatür bir krallýk hükmünü sürün þimdi yýkýlýyor insanlýk perdelerin yýrtýldýðý o uzak ülkelerde
ben hala siyah-beyaz bir resimde üzerimde puantiyeli bir elbise
sevgi kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.