Kanatlarým özleminle nar gibi yanarken, Koyu bir gölge uzanýyor yalnýzlýðýma... Gözlerim gecenin sabaha yakýn anýnda, Yokluðunla demleniyor...
Bir sessizlik , bir boþluk, Rüzgarlarýn koynundan , Ilgýt ýlgýt yasemin kokusu...
Acý dolu her yan, SENSÝZLÝK dolu! Satýr aralarým lekelenmiþ özleminden... Günler bomboþ,TEMMUZLAR bomboþ!...
Þimdi gece; Perdeler indi pencerelerden, Herkes evinde barkýnda. Kimbilir kaç ýþýk yýlý uzaksýn bana? Kimbilir ayný gökyüzü altýnda? Hangi þehirde ,nerede?
Sýrma sýrma iþleyip yangýnýmý, Ela bakýþlarýndan resimler çiziyorum, Tablolar yapýyorum, düþ meydanlarýma, Unutmak isterken yok oluyor ruhum, Varlýðýnda yeniden diriliyorum, Þiir sesli,masal yüzlü çocuklarýn, Saçlarýndan yudum yudum, Özlemini içiyorum...
SEN MUTLU OL , ben dua ediyorum... SEN MUTLU OL, ben seni hep seviyorum...
Esra Leyla Oruç 01.Temmuz 20009 Çýnarcýk Sosyal Medyada Paylaşın:
esra_leyla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.