Bir gün biter her þey, bir Þair ÖLÜR, bir çiçek açar. Gayrimuayyen zamanlarýn, Gayrimuntazam eþiklerinde, Gayrikabil bir noktada kaybolur benlik...
Tersine döner dünya, Tersine döner evren. Acýlar bir baþka kaynak bulur, kendine. Dudakta , ney renginde bir nida, Daha der gönül daha!
Her adem ,kendince doðruyu besler bahçesinde. Her ayak, farklý yönlere koþar adýmlarý niyetince. Dalgýnlaþýr, dallanýr, dalgalaþýr yalnýzlýk....
Piþmanlýk ,özlem, hayal kýrýklýklarý, hayýrsýz eski bir dost, haþmetince kükrer, Hay der gönül hay!
Pas tutmuþ anýlar kalaylanýr, Ey aþk! Ey yüzü güzel , özü güzel aþk! Ey kalleþ aþk! Ey arlanmaz aþk! Yine inandýrdýn, Yine kandýrdýn, Yine arkadan vurdun... Ah der gönül ah!
Bir gün biter her þey, Adý olmayan, Vasiyeti olmayan, Bir þair ölür, Bir çiçek açar kaf daðlarýnda, Bir gün.............
Esra Leyla Oruç 14.12.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
esra_leyla Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.