Çocuk,
Tebessümündür suyum, aþým,
Zekandýr geleceðim,
Ayýbýmdýr gözyaþýn,
Çocuk,
Henüz çok küçük yaþýn.
Kýrgýnlýklarýmýzdan düþmüyor payýna,
Masumiyet; sevincinin þavkýnda dikiþ tuttururken hayata,
Týpký misketlerini yitirdiðin gibi,
Yitiriyoruz insanlýðýmýzý...
Çocuk,
Sebep deðilsin!
Çare olacaksýn, eðme baþýný.
Dik dur,
Öp babanýn naaþýný.
Bitecek bu zulüm elbet,
Milletçe büyüyebilirsek.
Çocuk,
Umutsun!
Ne sen unut babaný bu yaþta topraða veriþ nedenini,
Ne de tarih unutsun.
Çocuk,
Vatan uðruna ölenin oðlusun.
Bizler beceremiyoruz madem,
Tanrý seni ve masumiyetini korusun...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.