Sen bilmezsin, benden kaldý efelik,
Ne hami isterim, ne de gölgelik,
Hayat dediðimiz iki perdelik;
Açarlar da kapatmasý güç olur,
Oyun biter, sanmam her þey hiç olur.
Kapýldý ayaðým, arsýz aðlara,
Anlattým derdimi ulu daðlara,
Göðüs verdim, ne zamansýz çýðlara!
Her baharla, karla birlik eridim,
Bilesin, seninle deðildi derdim.
Ýçime baktýkça, oldum o biçim,
Ýnsan içinde de yapamaz seçim,
Ýçim de saklanan bu adam da kim?
Ben yandýkça, onun yüreði donar,
Sorma yarýmýzý, birlikte kanar...
Kaç zamandýr, böyle çoðalýyorum,
Çoðalýp, içime daðýlýyorum,
Sonra bir köþede yýðýlýyorum;
Biri birimizden yok haberimiz,
Ýkimizi, beklemiyor birimiz.
Kýrýlmýþ elinde tuttuðu ayna,
Ýkimizi düþürürler bir yana,
Çözüldü sýrrýmýz, duyan duyana;
Ýnsan kendisinden saklar mý sýrrý?
Buyur ye, daðýldý, bu cin mýsýrý...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.