dokun(dur)ma..

/
(k)a y g ý n dan mý titreyiþin
nümayiþ düþkünü uçucu zamanlarda
edebiyathanenin þiir tellerinde
yaþlý göz misafirliði eden mizaç

ki, henüz ilkyazýn ensendeyken
geçirilip re’nin içinden
üþüme yörüngesine çevrilen
ey þehrazat!

takdir temastýr özkondunda
kýlcalýndan
ikramiye sevinci sevda iþçiliðine
dokunmaktýr ya anlamak

bak/
an makamýnda nüzhete tapýnýrken
terennüm içinde kemirgen
binlerce seyirci
‘hay Allah acil servisi’nde

sen ki;
bir aþktan
aðzýmýn içinde baþlattýðým devri(ði)m
hey gidi
bozkýrýmdaki doru at..



//
ne kolaydýr fikir cücesine
yan gelip (y)atmak
gecenin görkemli kandilinde
kulaðýnda deniz kabuklarýyla
kýyý boyu optimist naðmelerden
düþ tacirlerinden gerekirse
düþ kiralamak
hal bu dünya adýnadýr
gördüðünü hayra yormasý
kendi vahametinin ekseninde
döne dolaþa ayný mavalla
kabusu ballandýrmaya çalýþmak

g ü l m ü þ k ü l m ü þ
ne gam?
kin inlerinin VÝP localarýnda
o y u n hep ayný (k)oyun oldukça
tarih kendini böylesine
körkütük
alkýþ ahmaklarýyla tekrarlayacak!..



///
ah! efkar süslendiðim
kürdan kemikli çocuk
kaderine uçurum kuþlarý üþüþmüþ
nehirdol gözlü ana baðrýndan sökülmüþ
su yelvesi bebeðim
ellerin ki, ellerimdir
savaþmadan seviþen mýsralarda
en fazla çiçek hýrsýzlýðý kafiyelerin
ancak
(g)özümüze sýktýkça pesimist yaþamak
insan olabilmenin erdem kalesinde
ve yakmaya çalýþtýkça hürriyetini
kendini ateþbaz sanan
bil ey!
yüreðin yüreðimin andý
düþünün çalýndýðý her sessiz çýðlýðýnda
kalemim bakýþlarýný astýðýn duvarlarda
ateþ yaradýlýþlý semenderin ta kendisi olacak...








Sevinç Uslu
( hare / Ýstanbul – 2007 )

Sosyal Medyada Paylaşın: