Ýnsan ne ile yaþar kendini kýrýlýr dökülür bazen körkütüktür eriþilmezdir kendince ama bilmeli insan bir þeyi Hayat Hep Geriye Bakmaktýr...
Yarýn diyerek avutur kendini yarýn daha iyi olacak inanýr buna ve kaybeder yarýn bir þeyi hemen döner sarýlýr maziye ve anlar ki; Hayat Hep Geriye Bakmaktýr...
Yýllar ona müjde getirecek gibidir yýllarý sayar resimlere bakar her gün resimlerine ve yüzüne düþünce çizgiler bilir ki gelende çare yok geçmiþe bakar Hayat Hep Geriye Bakmaktýr...
iþte dostlar yüzyýl olsa ömrümüz dahasý yok mu derken bile yaþamýn anlamsýzlýðýný bilerek deriz geriye dönüþ olmadýðýný biliriz ama insanýz iþte yarýna gölge düþse düne yöneliriz bir güneþlik mesafeye! ve biliriz artýk Hayat Hep Geriye Bakmaktýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.