hiç kimse duymuyor kendi ýslýðýný çalýyor þiir durmuþ da tümcelerin kepezine delirir gördün mü þair dýþarýda yaðmur bir çocuðu dövüyor çocuðun dudaklarýnda ýslýk ýslak kaldýrýmlara dalan gözleri kýsýk düþleri ellerini kirletir…
sýska bir düþ çýkarýrken koynundan bir kadýn kýna kokusuyla üzerine serpilir düþerken çekimsiz fiillere dudaðýnda üþür ünlemler gözleri sislenir...
sen yaz þair düþ hükümsüz kelimelere dýþarýda bir dünya üþümekte senin içinde yangýn gözlerine düþmüþ Filistin baygýn baygýn dünyayý þamarlýyor þovenist bir emperyalizm sen yaz þair yaz azizim...
ýrkýna dur insanlýðýn soyun bir kadýnýn yazgýsýný aðlatmaya aldýrma dýþarýda bir çocuk yaðmurdan bir damla ufaldýkça ufalýyor kemikleri üþüyor burjuva mý içiyor/ gülüþüyor seviþiyor/gülüþüyor gül/üþüyor þair gül/üþüyor...
avucumda kirli bir düþ dilimde en kralýndan bir sövüþ durmuþ bir namlunun ucuna devrim ne saðým / solum belli ne de rengim sen yaz þair ben kelimeleri tükettim koro halinde okumak düþsün bize “utanýyorum insanlýðýmdan oysa yaþamak bütün derdim”...
sevgi kaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevgi Dündar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.