Zül Düştü Gönlüme

Zülüf müdür acep dökülen bele
O sýrdan birkaç tel düþtü gönlüme
Gülüþüne hasret n’ederim derken
Gözlerinden bir gül düþtü gönlüme

Üstüme gelirken gölgesi yelin
Adýný aþk koydum saklanan elin
Canýmý yakarken vefasýz gelin
Uzaklardan bir kul düþtü gönlüme

Laf canbazý dilim lal oldu birden
Ýçime saplandý ok bilmem nerden
Kýyýp gitme biraz daha kal derken
Zahir yüzünden zül düþtü gönlüme

Eþkýya aþkýmýn karardý yüzü
Yüreðime niþan eyledi gezi
Hapsedip geceye aþk ile güzü
Yanan dilinden kül düþtü gönlüme

Yeþil gözlerinde mana ararken
Cümlede aþk diye diye yanarken
Koynuma yasaklý en güzel sýrken
Uzaklardan bir “gel” düþtü gönlüme

Heba oldu birden güzelim yýllar
Acýlara acý yamadý yollar
Bir uzansa diye beklerken kollar
Rýzýktan uzak yol düþtü gönlüme

Artýk iflah olmaz günlerim onsuz
Baharda vuruldum yine zamansýz
Ýmer’im aþk ile çaðladým sensiz
Ankara’da bir hal düþtü gönlüme

17.07.2009

Sosyal Medyada Paylaşın: