Geceme þarký tuttum ilk þarký segâh oldu, Sonra deðiþti makam peþinden dügâh oldu, Hatýralar tutuþtu, kâlbim ciðergâh oldu, Böyle geçti bu gece, sonunda sabah oldu.
Gökyüzü karanlýðý yorganýmdýr her gece, Karanlýklar içinde hâyâller belirince; Bir yýldýz yaðmuru ki, dökülür ince ince, O yýldýz yaðmurlarý kâlbe güzergâh oldu.
Kimi sonsuz karanlýk, kimi hilâle bakýp, Bilinmez yýldýzlara bildik isimler takýp, Samanyolu’na kanýp onunla gayba akýp, Geceyle oynaþmamýz bir soyut semah oldu.
Sevgilimdir geceler, gitmesin istiyorum, Karanlýklarla raksým bitmesin istiyorum, Gecenin ketumluðu yitmesin istiyorum, Ah ne yazýk gün doðdu, aðyârým agâh oldu.
Günahlarým büyüktür, ancak geceler yýkar, Aydýnlýk beni boðar, ýþýk ruhumu sýkar, Gece bana meftunsa ben geceye ne çýkar? Tüm aþklar bana haram, bu aþksa mübâh oldu.
Geceler sýr perdesi, duyulmaz olur âhlar, Karanlýkta boðulur keþkeler ve eyvâhlar, Kaybolur karanlýkta yön bilmeyen seyyahlar, Ben yönümü kaybetmem; gecem kýblegâh oldu.
Kefen, mezar istemem geceye gömün beni, Karanlýða hibedir, terk ettim bedenimi, Rab’bim anlayacaktýr bu terkin nedenini, Karanlýklar ruhuma bulunmaz felâh oldu.
Yine son buldu gecem kýrýk kolum, kanadým, Günün ilk ýþýklarý kesti, biçti; kanadým, Dimað ýþýkta yorgun, þu yaþýmda bunadým, Güneþte yandý gölge, geceye günah oldu. Makman Muammer Akman
Sosyal Medyada Paylaşın:
Makman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.