İnfaz

Ömür kurulu saat, vadesi meçhul vaat,
Ýste isteme biter; bahar geçer yaz geçer,
Ufak tefek þeylerle tüketilir þu hayat,
Sonbahar yaprak döker, kýþ biter ayaz geçer.

Farkýnda olunmaz hiç günler ömürden yerken,
Gönül kapým kapalý, aþka geçit yok derken,
Böyle büyük sözlere belki de vakit erken,
O kapalý kapýdan efsunlu dilbaz geçer.

Tatlý diliyle açar tüm kapýlarý bir bir,
Ne akýl kalýr baþta ne zerre kadar fikir,
Onun ismidir artýk dudaktaki tek zikir,
Öyle eser ki kâlpten deliþmen poyraz geçer.

Müjdeli kervandýr o, yükü cevherdir onun,
Elma yanak, al dudak, dili þekerdir onun,
Iþýyan gönüllerde adý seherdir onun,
Bu aþk bitmesin diye gönülden niyaz geçer.

Ne yazýk ki ömrü az bir seher yeli gibi,
Bir þey bozar bu aþký Þeytan’ýn eli gibi,
Aranýp durulur hep divane, deli gibi,
Yanar yýkýlýr gülþen, gözlerden enkaz geçer.

Kaç gönüle girmiþtir, kaçý kanmýþtýr böyle?
Kimler pervane olmuþ, kimler yanmýþtýr böyle?
Nasýl olup hâyâli gerçek sanmýþtýr böyle?
Aklýn her köþesinden aþklarý infaz geçer.

Makman
Muammer Akman

Sosyal Medyada Paylaşın: