kýrýk sokak lambalarýyla çöker hüznün kýrýntýlarý her adýmda batan bir þey vardýr diye þüphe edersin yüreðinden. arka sokaklara sapar adýmlarýn engel olamazsýn, ay ýþýðý da aydýnlatmaz geceyi çöpten beslenen kediler atlar üstüne nedensiz bir mahcubiyet duyarsýn.
uyuþur gözlerinde eski bir aný damla damla akýp gider yanaklarýndan içinde kopan fýrtýnadan telaþsýz bir þiir çýkar dudaklarýnýn arasýnda gezinir durur sona doðru koþar hýrçýn kalabalýk
bilmezler, dinlemezler ihaneti büyütür her adýmýn bir soru takýlýr aklýna
senki aþklarýn en güzeli kýçýmý kýrýp iki satýr yazma tutkum; neden hala arka sokaklarda ruhum?
Sosyal Medyada Paylaşın:
erkan kara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.