Bu Şehir
bu þehir korkularýma kapý araladý
bana sormadan,
okumadý kendi ölülerine rahmet
hiç bir kimse bunu aramadý
arguvanlarýn bin bir aþina renklerine
sarýlýpta aroma kokularý,
çevreye yayamadý
bu þehir cehennem azabý etti bana yaþamý
bir rehavet çöker üzerime akþamlarý
korkularýma yenilerek aǧlarým sessizce
geceleri…
uzaklardadýr gözlerim aydýnlýǧý arayan
nerde kaybettim zamaný
bu þehir biraz aymazdýr utanmaz sokaklarýyla
adab-ý erkan uǧramadý asla buraya
nereye baksam hüzzam çalar radyolarýnda
anlaþýlmaz detone notalarýyla…
bir imza, bir imza daha derken
sonu geldi desene ölüm sokaklarýna
bu þehiri hiç sevmedim,
ruhuna rahmet okumak istiyorum ama,
inanmýyorum ki, ben bir yaratana…
bu þehir mehtabý yakar gecelerinde
yüzlerce uçak kalkar v einer kendi sesleriyle
bereket dersen eker geceleri sessiz evlere…
bir romanýn sonu gibi biter bu þehir bir yerlerde
doǧusu, batýsý, kuzeyi ve güneyiyle
biliyormusun bu þehiri hiç sevmedim sevgili anne
hasan hüseyin arslan, 25.07.2009, yolda Frankfurt am Main.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.