Gecenin Alacakaranlığında 1(göç Oratoryosu)

Gecenin alaca karanlýðýnda
Yaþananlarý geride býrakýp
Uzun bir yolu aksak adýmlarla sýrtlandým
Çocuktum, taþýyamazdým belki ama
Bakmayýn siz...
Sizin ellerinizde göremeyeceðiniz izli nasýrlar
Benim çehremde çýkýyor
Biçtikçe yuvasý virane olan canlýlar gibi
Fütursuzca biçilmiþtim bu hayattan!
Umuda ve sevgiye ve insanlýða ve insanca yaþama
Ulaþabilme hayaliyle hayalime tutunmuþtum sýkýca
Yelkensiz bir gemi gibi
Yalpalayarak ilerliyordum
Derin vadileri yaran yeþile doðru.


Yedi yaþýndaydým;
Kýsacýk boyuma kafa tutarak
Us’uma aykýrý öteberi þeylerle
Enberi uzaklýkta Âdemoðlu ensar’ý bekliyordum ki,
Metanetsizliðimle gökyüzünde delik açtým
Üzerimizi örten mavi brandaya inat.
Palandöken’in eteklerine iliþmiþ
Göz bebeklerimi titreterek,
Annelerin feryatlarýný
Kulaklarýmda çýnlatýp içime iþleten
Paslý yeþilin soðuðuydu


Bir ara,
"Oðul" diye sesleniverdi annem
"Anam" dedim
"Vatan" dedim
"Memleketim" dedim
Ýki damla süzüldü gamzelerinden


Ve biçiliyorduk memleketimden.
Ve fark ettim;
Vatan eþlikli ana sevgisiydi
Damaðýmda küflü peynir tadýnda kalan.
Anamdan gayrý nem kalmýþtý?
Gözlerimde vatan
Yanýmda anam...


Ve bir ayrýlýk eksikti yüzümün kývrýmýnda kalan....


NeYzEn.. 25.04.2009 Manisa


NoT: Katkýlarýndan dolayý fikrimin ince gülüne (Dilek Karaaðaç) teþekkürlerimi sunuyorum. Þiir çok uzun olduðu için Ablamýn isteði üzerine üç ayrý þiir olarak ekleyeceðim.



Bülent Kaya
Sosyal Medyada Paylaşın: