BİLİYORSUN

Yaþamak seninle daha güzeldi biliyorsun.
Biliyorsun,
her nevi güllerin pusuya yattýðý
kaldýrýmlar üþür ayaklarýmda.
Sana bir sükût gibi çarpar yalnýzlýðým,
yalnýzlýðým hala kanamakta
çiçeklerin bütün varlýk zerrelerinde.
Sýrlarý kanatýr gözyaþlarýn,
bakýþlarýn bakýþlarýmý
ve biliyorsun
gidiþin, bir tecelliye intihar saklar koynunda.

Biliyorsun,
daðlarda zehir hicrana düþer,
hasretin koynuma.
Þehirlerin,fabrikalarýn
ve tarlalarda çalýþan elleri paramparça kadýnlarýn
sinesine her gece bir gül düþer,
þafak mazinin heyecanýndan yýkýlýr.

Biliyorsun,
her ayrýlýk içinde bir telaþ býrakýr.
Kalbimin giz kanayan sokaklarýnda
kandillerin altýnda ýslanan her yarým kalmýþ þiir,
aslýnda diðer yarýsýyla gözyaþlarýnda tutuþur.
Biliyorsun,
yaþamak anýmsamaktýr belki,
belki dokunduðun bütün aynalar kederli,
belki yokluðun bakýþlarýmda gül yarasý.
Biliyorsun,
bütün kederli çiçekler,
tohumundan aþk yaratýr;
biliyorsun,
gidiþinin iþgali hala yüreðimde,
hala parmakuçlarýmda üþüyorsun apansýz.

Biliyorsun,
yalnýzlýk diye bir þey yoktur,
karanlýk yahut sessizlik diye bir þeyde.
Sen yokken de yalnýzlýk yoktur,
ben olmasam da.
Sessizlik,çýðlýðýmýzdýr aslýnda;
karanlýk,ýþýðýn yokluðudur.

Biliyorsun,
bütün ýzdýrap rýhtýmlarý makûldür,
senin yokluðunun telafisi asla.
Biliyorsun,
sensizlik hayaline dokunmaktýr,
duvarlarý kanatmaktýr azýcýk.
Ve aslýnda her þeye raðmen ikimizde biliyoruz
bütün ölüler gibi,
kendi ölümümüzden baþka kanýtlayacaðýmýz
bir þeyin olmadýðýný.

Sus konuþmak bize yakýþmaz.


Sosyal Medyada Paylaşın: