ister içinde çok þey geçen ben olsun
ister içinde hiçbir þey olmayan ben olsun
sadece
aþk olsun
yüzünde kirpik saçaklarý altýnda uyuyor
zamaný baþkasýna günah diye yazýlmýþ yaþlar
derin bir sancý ile geleni aðýrlar nefes
alýndýkça derinden
derinden süzülen ter ile yolu buluyor heves
týpký ay’ýn suda ki yansýmasý gibi
karanlýk içinde aydýnlýk
yalnýzlýk içinde aþk
durulandýkça yar sinesinde
yalan uyudukça baþucunda
dil kesiði intiharlar sakladý acýyý
ayrýlýk uyandý kendi matemine o an
ruhlar kayýp bedenleri pakladý
týpký nefretin kalpte ki rengi gibi
kýrmýzý içinde kan
kanayanýn içinde aþk
geride kalan her þey tükenince kendine
martýlar denize uyanýr
bir med cezir kavuþur afak-ý hayale
gölgede kalýr hep
yolu bizden geçen zamanýn
týpký hayatýn ölümde ki sûreti gibi
yalan içinde gerçek
hakikat içinde aþk
bilmezsin sözün kendisinedir bahane
dile kurduðu cevapsýz bir bilmece
lâl, yüreði yananlar için tarifsiz tek hece
hayalleri damarlarýna akmamýþ varlýk
alabildiðine yoðun duymaktayken kendini
týpký seslerin dudaklarda ki izleri gibi
yollar içinde yýllar
kalanlar içinde aþk