Gece benden memnun; karanlýðýna yakýþtýrýyor hüznümü.
Senden gidenin deðil, sende kalanlarýn yasýnda yüreðim.
Aklým herhangi bir namlunun ucundayken,
Bedenim intiharýn yaný baþýnda…
Aldýðým her nefes sensizlik kokusunda.
Sevdansa terk-i diyar korkusunda…
Sen vazgeçileceðini, vazgeçeceðimi mi sandýn?
Gittin öyle mi bu sevdadan…
Benim sevdam hiç nankör olmadý, sen kadar.
Yüreðim yaz günü sýcaklýðýnda, sýcacýkmýþ, korkusuzmuþ…
Þimdi bakýyorum da; kýþ olmuþ, buz kesmiþ ve donmuþ…
Günde kýrk kere sana ve bin kere yokluðuna susuyorum.
Þimdi son gülüþüm aklýmda, hadi sende hatýrla ve aðla.
Ey yar... þimdi aklým sende, aklýmdasýn!
Peki, ben nerdeyim… Ben nerde…
Kim bulacak bu kaybolmuþluðumu?
Ve kim verecek beni sana geri.
Kime kayboldum, bulunacaðýmý kimden umdum.
Kim kaybetti beni, git onu bul.
Ben seni bulurum nasýl olsa…
Beni sana kaybettirme, seni bana terk ettirme.
Yeter daha sürükleme… Sürükleme…
Yoruldum… Artýk gitmek istiyorum, çok kaldým ardýndan…
Vakit gitme vakti, vakit bitme vakti...
Yüreðim ve sevdam aðlýyor.
Sevdam ne olur affet beni, sen ölme diye,
Yüreðime emanet ettim seni…
Tan vaktiyle anladým gittiðimi, bittiðimi…
Gül DEMÝRBÝLEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.