Çoğu Bitti Azı Kaldı

Aþkýn rüzgarý esiyordu
Hani “ Baþýnda kavak yelleri”
Dönüp baktýðýnda geriye
Yüreðinde bir sýzý kaldý
Öðütüldü hayat deðirmeninde tane tane
Çarmýha gerildi arzularý
Yandý ateþe Kerem misali
Ne odu ne közü kaldý


Hep yalnýz yürüdüðü yollar
Issýz ve korku doluydu
Oysa bükülmez sanýrdý bileðini
Umursamazdý yýlgýnlýðý, inadýna kaderinin
Þalgam suyu sýkardý içine
Acýnýn kederin
Boðazýnda düðümlendi naralarý
Ne sesi ne avazý kaldý


Ýhtiras diye bir marazý yoktu
Azaydý kanaati hep
Dilemmaydý ümit ve arzu
Gizliydi hep duasý, niyazý
Açýktý kalbi herkese, billur bir camdan
Eh! Þak diye düþtü bir kere damdan
Canan da usandý candan
Ne küstü ne razý kaldý


Zor zanaattýr gönüllerden sürgün olmak
Yaþayan, bilen bilir
Kim açmýþ kapýsýný aþka giden yolun?
Kim neþter vurmuþ yürekteki duygulara?
Kolaydýr hariçten gazel okumak
Ne fýrtýnalar koparýr içinde
Dönmek arzusu dost bahçelerine
Lakin ne dizinde takati
Ne bakacak Yüzü kaldý



Bir anda her þey tersine döndü ya
Ses veren olmadý sesine
Yaþamak, kim bilir
Belki de sadece öylesine
Bir soluk alsýndý yeter
Hint kumaþý deðildi
Topladý tüm duygularýný, isteklerini
Doldurdu bir kör kuyuya
Canýndan baþka mülkiyeti yoktu cihanda
Ýki satýr nasihati
Üç kelime sözü kaldý


Yaþamak eðer bir yudum su,
Bir nefes almaksa yakin
Yoktur þikayeti halinden o vakit
Ne azýðý acýdýr ne de suyu zehir
Yoktur gelecekten beklentisi…Zahir
Uzatsa elini bir adým mesafededir
Özledikleri, öz bildikleri
Heyhat ki heyhat
Vakit daraldý
Ömür denen sermayenin
Çoðu bitti azý kaldý



Cahit KILIÇ

03.04.2007 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: