HASRETİN SAKLI

Kaç tünelden geçtim, sonunu göremediðim
Ve kaç yol eskittim, vuslatý ararken.
Zamanýn tellerine takýldý yüreðim,
Seni benden çaldý, beni de senden!

Umutlar tesellisi oldu yarýnlarýmýn,
Bir güvercin aklýðýnda sabahlarým.
Yosun kokulu geceler misafirken odama,
Derin boþluklarý ilaç diye sardým yarama...

Sol yanýndan vurulmuþ yaralý ceylaným þimdi,
Kanlar damlýyor ruhumdan bir su misali.
Bir çýnar altýnda titrerken yapraklar,
Yüreðiminde akýyor yakýcý ýrmaklar...

Her durakta karþýladý, özlemin bedenimi,
Ruhuma üfledi, hazan mevsimini.
Güllerim dalýnda, bülbüle hasret soldu,
Ufkumda doðan güneþ, karanlýða gark oldu...

Yokluðunun sarmaþýðýydý ayaklarýma dolanan,
Ve hasretindi her köþe baþýnda karþýmda duran.
Sensiz aldýðým her nefes boðazýma dizildi,
Bu kara akþamda kalktý ayrýlýk treni...

Ancak seninle yaþlanýrdý bu beden
Ve seni severken ölecek bu ten.
Ýlk nefes gibi, seni çektim içime,
Sonsuz hayat gibi doðacaksýn ömrüme...
10.31.2006

Sosyal Medyada Paylaşın: