Ey hayat!
Endamýný gördüm yine,
Salýn, yürü yürüyebildiðince.
Yürek yanmýþ; kime ne…
Deniz söylüyor þarkýmýzý,
Dalgalar, günün son ýþýklarý ile dans etmekte.
Zaman nelere gebe…
Acýlarý taþýyamýyor yürek; kime ne…
Dünya dönüyor alabildiðince,
Ay yükselirken gök kubbeye,
Rüzgâr, yüzümü öpmekte,
Alaca karanlýk sarmýþ yüreðimi; kime ne...
Küçük bir çocuk dokundu ellerime,
Sýcacýk ve kumlu elleriyle,
Tut dedi kaldýr beni.
Aslýnda yüreðime dokunmuþtu; kime ne…
Korkak gözler, ürkek sözler,
Tuvalde bir gökkuþaðý sadece,
Avuçlarýmda rüzgârla savrulan kum taneleri,
Arabesk günler yaþýyorum; kime ne…
Alaca karanlýðý sevmezdim oysa,
Bir çocuðun gülüþüne emanet,
Görünmez bir sicimle baðlý hayat.
Varsýn yansýn aþk; bana ne…
Hayat ipi kopmuþ bir gün,
Sýký bir düðüm atmýþým.
Her tuttuðumda canýmý yakan,
Ayný yerse eðer, kime ne…
Umman da bir damlayým sadece,
Minik bir ateþ böceði,
Düþe kalka geçiyor zaman,
Harman yerinde savrulmuþ kelimeler; kime ne…
Uyku beni çaðýrmakta, gece bitsin sen baþla.
Penceremden süzülen ýþýkla, yeni güne merhaba.
Ayna kýrýlmýþ; bana ne
Ben yolumda yürürüm; kime ne…
Esinti