Alev alev bir yangýn,
Adýný koyamadýðým,
Uzakta kalamadýðým,
Þimdi ben ne yapayým?
Kýþ ve yaz el ele vermiþ,
Orta noktasý yok mudur bu yaþamýn?
Bir yanýmda, hasret sýradaðlarý,
Bir yanýmda, mis kokulu gül saðanaðý.
Ýsyana aþeriyor yüreðim.
Penceremde bir güvercin,
Aklýmda bekleyiþlerim,
Titriyor sesim, ellerim.
Kader bazen saçmalýyor,
Aklýmý karýþtýrýyor,
Ýçimdeki ses git diyor,
Zaman, yüreðime dokunuyor.
Bir zar attým kadere,
Hep yek beklerken, þeþi yek gelirse…
Kaderin oyunu bu, kim bilebilir.
Perde kapanmadan düþeþ denilebilir.
Yedi verenler gülümsüyor güneþe,
Avuçlarýmý kanatmadan, tutmak niyetiyle,
Ellerim uzanýyor beyaz güllere.
Bebek adýmlarýyla yürüyorum, gül bahçesinde.
“Saat tam sabahýn dördü
Aklým ikiye bölündü
Kalbim aðýtlar yakýyor”
Ýçimdeki ses, ardýna bakmadan kaç diyor.
Bu böyle olmayacak anladým.
Yol ayrýmý bu, seçim yapmam lazým.
Hayat göz kýrpýyor kadere.
Beklemekle ömür çürütmek niye,
Giden zaman geri gelmiyor iste.
Ne kadar vaktimiz kaldý, kim bile.
Gel hadi, zamaný demleyelim seninle…
Esinti