kan revan içindeki ellerimi çaresiz bir anne gibi karþýladý dizlerim. þaþýrtmak yerine korku beslerken sakinliðim, avuçlarýma geçen týrnaklarýmdan deðildi elbet kesiklerim.
paramparça senelerin yalnýzlýk bahçesinde çiçek açtý talan edilmiþ bu aþkýn intiharý. toz toprak içinde üstüme yürüdü doðumsal bu sancý. oysa; hâlâ usulca kanayan maktul kalbim, deðerini bulamamýþ bir bedende birkaç seviþmeye zemin için arada hýzlý hýzlý da çarpmýþtý.
saðýrlýðýna öfkelendim þimdi adýný unuttuðum adamýn. ufuk çizgisini sýnýrý bildim içimde baðýmsýzlýðýný ilan eden vatanýn.
her güne bir küfür savururken gördüm dilimi birinci el ayrýlýklardan gözyaþý satýn alýrken yakaladým gözlerimi ve nihayet sebeplendiðim saðanak bir kavgada yakýp kül ettim mâzimi.
saðlamasý yok bu hesabýn kendi iç savaþýnda maðlupken vicdan. býrak dokunma bu hakikati, kim peydahladýysa inadýndan.
saat kaç? gün mü gece mi... dün mü hâl mi ...
2009/Ýstanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
selin yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.